پیش بینی اضطراب ریاضی در دانش آموزان رشته های ریاضی، انسانی و تجربی دوره متوسطه بر اساس متغیرهای خودکارآمد پنداری و جهت گیری هدفی

هدف از مقاله حاضر پیش¬بینی اضطراب ریاضی در دانش¬آموزان پایه دوم دبیرستان رشته¬های ریاضی، انسانی و تجربی بر اساس خودکارآمدپنداری و جهت¬گیری هدفی بود. برای انجام این پژوهش تعداد 581 نفر از دانش¬آموزان دختر و پسر رشته¬های نظری (ریاضی، تجربی، انسانی) دبیرستانهای دولتی پنج منطقه از مناطق بیست گانه تهران شرکت داشتند. برای جمع¬آوری اطلاعات از مقیاس اضطراب ریاضی بتز (1978)، پرسشنامه خودکارآمد پنداری بندورا و پرسشنامه جهت¬گیری هدف حیدری (1389) استفاده شد. برای تحلیل داده¬ها از روش های تحلیل واریانس و رگرسیون استفاده گردید. یافته¬های پژوهش نشان داد که میزان اضطراب ریاضی دانش¬آموزان در رشته¬های مختلف نظری (ریاضی، تجربی و انسانی) در پایه دوم دبیرستان تفاوت معناداری دارد. همچنین تمامی ابعاد خودکارآمد پنداری با جهت¬گیری هدفی تسلطی (اجتنابی و گرایشی) رابطه منفی و با جهت¬گیری هدفی عملکرد مدار (اجتنابی و گرایشی) رابطه مثبت معنادار نشان می¬دهد. خودکارآمدپنداری و جهت¬گیری هدفی با اضطراب ریاضی نیز همبستگی داشته و می¬توان براساس نوع جهت¬گیری هدفی و میزان خودکارآمدپنداری دانش¬آموزان در حدود 45 درصد از میزان اضطراب ریاضی در آنان را پیش¬بینی نمود.